عضويت در مرسلات     
 
 
     
 
تبليغات
تقویم تاریخ
27اسفند
جمعه 27 اسفند 1389 27اسفند 1389 / 13 ربيع الثاني 1432 / 18 مارس 2011

1 رحلت فقيه معظم آيت الله محمد مظفري قزويني عالم بزرگ قزوين
 آيت‏اللَّه حاج شيخ محمد مظفري قزويني در سال 1304 ش (1344 ق) در قزوين به دنيا آمد و تحصيلات اوليه را در زادگاه خويش به پايان برد. در 26 سالگي به قم رفت و در درس‏هاي آيت‏اللَّه بروجردي و سيد شهاب الدين مرعشي نجفي حاضر شد. سپس در سال 1332 ش به نجف اشرف كوچيد و ساليان فراوان با حضور در مجلس درس آيات عظام: سيد محسن حكيم و سيد محمود شاهرودي وحضرت امام خميني، در زمره يكي از فضلاي نجف درآمد. ايشان همچنين به مدت بيست سال از محضر آيت‏اللَّه سيد ابوالقاسم خويي بهره‏مند شد و مباني علمي خويش را استوار ساخت. آيت‏اللَّه مظفري در 1352 ش پس از كسب اجازات متعدد از اساتيدش و علماي ديگر، به قزوين بازگشت و به تاليف، تدريس و اقامه جماعت، بيان مسائل و ترويج شرع مبين، اشتغال ورزيد. معظم له يكي از علماي بزرگ قزوين بود كه تدريس منظم فقه واصول و تاليف كتاب‏هاي فراوان را وجهه همت خويش ساخت و از اين رهگذر، شاگردان بسيار و كتاب‏هاي پرفايده علمي از خود به يادگار نهاد. ايضاحُ الحُجّة في شرح العُروَة در هشت جلد، پرسش‏ها و پاسخ‏ها در دو جلد و اسلام و فلسفه احكام و طبقات رجال در شانزده جلد از جمله آثار اوست. سرانجام اين فقيه بزرگ در 27 اسفند 1380 ش برابر با سوم محرم الحرام 1423 ق در 76 سالگي چشم از جهان فرو بست و پس از تشييع با شكوه، در حرم شاهزاده حسين قزوين به خاك سپرده شد.

2در گذشت عالم بزرگوارآيت الله ابوالقاسم رحماني خليلي   
 آيت‏اللَّه ابوالقاسم رحماني خليلي مازندراني در سال 1302ش (1342ق) در خليل‏محله بهشهر به دنيا آمد. او از كودكي كسب علم و دانش را آغاز نمود و به تحصيل علوم حوزوي پرداخت. ايشان سپس براي تكميل مدارج علمي خود، در سال 1325ش راهي نجف اشرف شد و از محضر حضرات آيات: سيد محسن حكيم، سيدمحمود شاهرودي، سيد ابوالقاسم خويي و ميرزا هاشم آملي بهره‏هاي فراوان برد و در همان جا به تدريس پرداخت. آيت‏اللَّه رحماني پس از چهارده سال اقامت در حوزه نجف به زادگاه خود بازگشت و يك هفته پس از آن، توسط آيت‏اللَّه كوهستاني، عالم منطقه و استاد اوليه خود، به عنوان فقيه، عالم و ملا معرفي گرديد. ايشان در زادگاه خود، حوزه علميه، مسجد و حسينيه تأسيس كرد و به تدريس و ارشاد همت گماشت. مدتي بعد به تهران رفت و پس از اقامتي 14 ساله، در سال 1364 راهي شهر قم گرديد. ايشان عاشق تدريس بود و در تهران هر روز تا ده درس مي‏داد. از اين عالم بزرگوار تاليفاتي بر جاي مانده كه: شرحي بر عروةالوثقي، رساله در مشتق، رساله در طلب و اراده و... از آن جمله‏اند. اين فقيه فرزانه سرانجام ايشان در 27 اسفند 1374 ش برابر با 27 شوال 1416 ق در 72 سالگي پس از نماز صبح بدرود حيات گفت و پس از تشييعي با شكوه در مدرسه‏اي كه خود در زادگاهش بنيان نهاده بود، مدفون گرديد.

3)  وفات ابن هشام مورخ شهير عرب 
ابومحمد عبدالملك بن هِشام معروف به ابن هِشام، مورّخ نامي عرب در بصره در جنوب عراق به دنيا آمد و بيشتر ايام عمر خود را به مطالعه درباره‏ي زندگي پيامبر بزرگ اسلام حضرت محمد(ص) سپري كرد. او در علم نحو نيز عالمي برجسته بود و با شعر و ادب آشنايي داشت. اما شهرت اصلي ابن‏هشام به جهت تاليف كتاب السيرَةُ النَّبويّه است كه به نام وي سيره‏ي ابن هِشام خوانده مي‏شود. اين كتاب از منابع مهم درباره‏ي زندگي حضرت محمد(ص) به شمار مي‏رود.

4)  درگذشت معز الدولهديلمي فرمانرواي آل بويه 
ابوالحسن احمد بن بويه، معروف به مُعزُّالدوله ديلمي يكي از سه برادر آل‏بويه بود كه در سال 334 ق بغداد را فتح كرد و "المُستَكفي" خليفه‏ي عباسي را به اطاعت خود درآورد. مردم در دوره‏ي اين خليفه، وضع ناگواري داشتند و از طرف دستگاهِ حكومت، مورد تعدي و ستم قرار مي‏گرفتند. ولي در زمان فرمانروايي بيست و دو ساله‏ي معزالدوله، اين وضعيت بهبود يافت، زيرا او به امور فرهنگي و ادبي اهتمام داشت و زمينه را براي پرورش دانشمندان فراهم مي‏ساخت. علاوه بر اين، معارف و علوم اهل بيت پيامبر - عليهم السلام - در عصر معزالدوله، رواج يافت.


5)  درگيري شهيد سيد حسن مدرسبا طرفداران سردار سپه در مجلس شوراي ملي
 
در روزهايي كه بحث جايگزيني جمهوري به جاي مشروطه سلطنتي، بسيار اوج گرفته بود و روز تصميم‏گيري براي اعلان جمهوري نزديك مي‏شد، عالم مجاهد آيت‏اللَّه سيد حسن مدرس در برابر اين عمل ايستادگي كرد و سعي داشت از تصويب آن جلوگيري نمايد. در اين ميان مشاجره‏اي بين سيد محمد تدين، رييس مجلس شوراي ملّي با سيد حسن مدرس روي داد كه پس از هتاكي تدين، او به همراه طرفدارانش از مجلس خارج شد و مجلس از رسميت افتاد. پس از آن، مدرس از جلسه خارج شد و در سرسرا كه نمايندگان جمع بودند به ايراد سخن پرداخت. در اين هنگام دكتر حسين بهرامي به تحريك تدين به مدرس نزديك شد و سيلي محكمي به صورت مدرس نواخت به طوري كه عمامه او از سرش افتاد. اين حادثه چنان زشت و دور از انتظار بود كه برخي نمايندگان آن را محكوم كرده و از جرگه هواداران جمهوري و سردار سپه خارج شدند. در آن زمان، اين سيلي را، سيلي به جمهوري تعبير كردند كه در نهايت به شكست آن طرح انجاميد.
 
امتیاز دهی
 
 

بيشتر
Guest (PortalGuest)

دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم (شعبه اصفهان)
مجری سایت : شرکت سیگما