هفته قبل در خانه تاریخی نگین کاشان مراسم کَت واک برای نمایش زنده زیور آلات زَرسام برگزار شد و به دلیل رعایت نکردن قوانین، موجب اعتراض مردم متدیّن کاشان شد.
کَت واک یا گربه رو، مدلی است برای نمایش لباس و زیور آلات توسط مانکن های زنده که در معرض تماشاچی ها قرار می گیرد و به طور معمول زمینه معرفی و عقد قرار دادهای خرید و فروش را فراهم می کند. در ایران کم و زیاد مراسم شُو زنده یا همان کَت واک به ویژه در شهرهای بزرگ برگزار می شود و بِرندها و نشان های تجاریِ معروف از این الگو برای معرفی محصولات خود استفاده می کنند. مطابق قوانین وزارت ارشاد برگزاری شُو زنده لباس و زیورآلات با مجوز ارشاد و تایید اماکن و بارعایت حریم های شرعی از قبیل اختصاصی خانم ها و بدون فیلمبرداری قابل اجر است. فارغ از تخلّفات زَرسام که می بایست با آن برخورد قانونی بشود، اصل برگزاری کَت واک در صورتی که حریم ها و حرمت ها در آن رعایت بشود، برای رونق بخشی به مُد به ویژه مُدهای فرهنگی که بیشتر نیاز به تبلیغ و ترویج دارد می تواند الگوی مناسبی باشد. چرا برای معرفی مانتو، روسری، مقنعه، چادر و ملزومات تزیینیِ خانم هایِ متدیّن چنین برنامه هایی شکل نمی گیرد و خانم های متدین دَر به دَر، به دنبال پیدا کردن لباس مناسب و فاخر می گردند؟ چرا تولید کنندگان محصولات فرهنگی از این روش ها بهره نمی گیرند و فضا را تنها برای شُو زنده لباس های غربی و غیر فرهنگی باز می گذارند؟ بهترین برخورد در برابر اینگونه هنجار شکنی ها برگزاری مراسم ها و جشنواره های معرفی مُدهای فرهنگی است که متاسفانه با بی مهری مسئولین و عدم حمایت متولیان فرهنگی مواجه شده به اغما می رود و از آن ها خیری نیست. خاطرم هست زمانی که ارشاد بودم طرح فراخوان “فُتومُدل” را برای ترویج مُدل های فرهنگی ارائه کردیم ولی با مخالفت برخی مسولین وقت مواجه شدیم و برگزار نشد. در صورتی که الگوهایی از قبیل: فُتومُدل، فُتوشُو، فُتوکلیپ و… قابل مدیریت و برنامه ریزی دقیق تری نسبت به شُو زنده می باشد.
امیدوارم مجامع فرهنگی به جای خالی کردن عرصه های جدید و مخالفت صِرف با آنها، با ورود جدّی به این عرصه ها، زمینه ی ترویج برنامه های غیر ارزشی را برچینند.
کَت واک یا گربه رو، مدلی است برای نمایش لباس و زیور آلات توسط مانکن های زنده که در معرض تماشاچی ها قرار می گیرد و به طور معمول زمینه معرفی و عقد قرار دادهای خرید و فروش را فراهم می کند. در ایران کم و زیاد مراسم شُو زنده یا همان کَت واک به ویژه در شهرهای بزرگ برگزار می شود و بِرندها و نشان های تجاریِ معروف از این الگو برای معرفی محصولات خود استفاده می کنند. مطابق قوانین وزارت ارشاد برگزاری شُو زنده لباس و زیورآلات با مجوز ارشاد و تایید اماکن و بارعایت حریم های شرعی از قبیل اختصاصی خانم ها و بدون فیلمبرداری قابل اجر است. فارغ از تخلّفات زَرسام که می بایست با آن برخورد قانونی بشود، اصل برگزاری کَت واک در صورتی که حریم ها و حرمت ها در آن رعایت بشود، برای رونق بخشی به مُد به ویژه مُدهای فرهنگی که بیشتر نیاز به تبلیغ و ترویج دارد می تواند الگوی مناسبی باشد. چرا برای معرفی مانتو، روسری، مقنعه، چادر و ملزومات تزیینیِ خانم هایِ متدیّن چنین برنامه هایی شکل نمی گیرد و خانم های متدین دَر به دَر، به دنبال پیدا کردن لباس مناسب و فاخر می گردند؟ چرا تولید کنندگان محصولات فرهنگی از این روش ها بهره نمی گیرند و فضا را تنها برای شُو زنده لباس های غربی و غیر فرهنگی باز می گذارند؟ بهترین برخورد در برابر اینگونه هنجار شکنی ها برگزاری مراسم ها و جشنواره های معرفی مُدهای فرهنگی است که متاسفانه با بی مهری مسئولین و عدم حمایت متولیان فرهنگی مواجه شده به اغما می رود و از آن ها خیری نیست. خاطرم هست زمانی که ارشاد بودم طرح فراخوان “فُتومُدل” را برای ترویج مُدل های فرهنگی ارائه کردیم ولی با مخالفت برخی مسولین وقت مواجه شدیم و برگزار نشد. در صورتی که الگوهایی از قبیل: فُتومُدل، فُتوشُو، فُتوکلیپ و… قابل مدیریت و برنامه ریزی دقیق تری نسبت به شُو زنده می باشد.
امیدوارم مجامع فرهنگی به جای خالی کردن عرصه های جدید و مخالفت صِرف با آنها، با ورود جدّی به این عرصه ها، زمینه ی ترویج برنامه های غیر ارزشی را برچینند.
