نماد هویت یک سرزمین وملت ، نشان از همبستگی و وحدت ، نشان از اراده ها،باورها وفرهنگ هاکه ذهن را به هزار توی تاریخ تمدن و فرهنگ یک کشور فرا می خواند.از حدود 4000 سال قبل رایج بوده است.
و برای پرچم این سرزمین واقتداروسربلندی وبرافراشته بودنش، دلیر مردان وشیرزنان در طول تاریخ مجاهدت وجانفشانی نموده اند.
ولی عده ای به اسم ملت وملیت وایرانی بودن به خیابان آمدندوشعارشان با عملشان در تضاد وتناقض وتعارض آشکار بود شعارشان ” جانم فدای ایران ” بود در عمل ایران را فدای خود نمودند و پرچم سربلند این سرزمین را که دشمنان در کمین نابودی و ازبین بردن آن بودند با دستان پلید خود به آتش کشیدند وموجب شادی دشمن شدند.
آری ! کسی یا کسانی باید دَم از ایران وایرانی بودن ومیهن پرستی بزنند که تمام قامت برای اقتدار وسربلندی و اهتزاز پرچم پرافتخار ایران سرازپای نشناخته باشند .متاسفانه خواص جامعه هنری، علمی، ورزشی و… که درمیادین به نام این سرزمین و با هویت ایرانی در مجامع ومیادین شرکت می کنند هم با دیدن این صحنه گویا به خواب عمیق زمستانی فرورفته و تازمانی که مطامع دنیویشان روبه راه باشد میهن پرست می شوند و برای صعود، پرچم ایرانِ هماره سربلند را تکیه گاه خود قرار می دهند!!
آه ! کجایند مردان بی ادعا وشیرزنان غیور که در تمامی میادین وعرصه ها برای برافراشته بودن وسربلندیت تا آن سوی مرزها راست قامت وجاویدان ایستادگی نمودند.
اینک دشمن زبون داخلی وخارجی بداند وبشنود هرچند می داند ومی شنود ولی خود را به حماقت زده است: “ایران سرزمین دلیران وشیرمردان است و پرچمش هماره برافراشته بوده وخواهد بود تااین مردم نجیبِ خونگرم فهیم وبابصیرت را دارد پرچم برزمین نخواهد افتاد”.
