وی گفت: اکنون باید این بذر‌ها را کاشت و آبیاری کرد و این کار باید روز به روز مورد توجه قرار گیرد تا روزی بتوانیم حافظ و سعدی دیگری در کشور داشته باشیم. این فعالیت باید بیشتر از دبستان شکل بگیرد چرا که ایران، کشور حکمت، معرفت و فرهنگ است.
وی با اشاره به تالیف ۴ جلد کتاب خود با عنوان قرآن در شعر فارسی، گفت: ۴۰۰ شاعر ایرانی از رودکی سمرقندی به بعد هستند که اکثر شعر‌های آن‌ها برگرفته از قرآن و مفاهیم قرآن است.
همچنین یکی از داوران این جشنواره گفت: ۳۸۰ اثر به این جشنواره ارسال شد که ۸۰ اثر آن در مرحله اول مردود شمرده شد و از بین مابقی آن ۶ اثر در زمینه شعر کودک و نوجوان برگزیده و ۲ اثر دیگر نیز قابل تقدیر شناخته شد.
پور‌وهاب بیان کرد: حداقل ۲۰ تا ۲۵ عنوان شعر خوب داشتیم که دوستان ارسال کرده بودند و می‌توان این اشعار را در یک مجموعه شعر گرد‌آوری کرد، زیرا قبلا ما در این زمینه و ژانر قرآنی شعر‌های کمی داشتیم، ولی اکنون تاحدودی پبشرفت خوبی داشته‌ایم.
وی تصریح کرد: شعر‌های آیینی ما همیشه از نظر فنی خوب بوده‌اند، ولی از لحاظ کیفیت ضعیف بوده است و با اینکه شاعران شاخص نیز در این جشنواره شرکت کرده بودند، متاسفانه بیشتر شعر‌هایی که مطالعه شد حدود ۹۰ درصد آن‌ها پایین‌تر از حد متوسط بود.
پور‌وهاب در ادامه به جایگاه شعر و شاعران اشاره کرد و گفت: در یکی از کتاب‌های داریوش شایگان این سوال مطرح شده است که آیا این شاعر است که باعث شهرت شعر می‌شود یا اثر است که باعث معروفیت صاحب اثر می‌شود؟ وی بعد از بحث‌های طولانی به این نتیجه رسید که این شعر است که باعث معروفیت و شهرت یک شاعر می‌شود.
وی افزود:در کتاب دیگری از نوشته‌های هایدیگر این سوال نیز مطرح شده است که وی در جواب این سوال گفته بود، هیچکدام. و این هنگامی رخ می‌دهد که حقیقت هنر در شعر نباشد.
وی در ادامه گفت: شاعرانی هستند که نه خودشان و نه شعرشان معروف است، چراکه خلاقیت در کار آن‌ها نیست. بطور مثال شعر باید دارای تصاویر زیبا، زاویه دید جالب، آشنایی زدایی، کار‌آمدی و نطق زبان باشد که متاسفانه در بیشتر شعر‌های آیینی ما نگاه به جهان‌بینی، نگاهی بیشتر اغراق کننده است.
