وی افزود: ماه مبارک رمضان بهترین فرصت موهبت شده از سوی پروردگار متعال براى تهذیب نفس و خودسازى و پالایش باطن از هرگونه عوامل آلاینده است.
حجت الاسلام و المسلمین صافی تصریح کرد: به همین خاطر در ادعیه ای که در ماه رمضان خوانده مىشود، غالباً پاکى دل و عمل و پرهیز از انحراف و گناه و هرگونه آلودگى، درخواست می شود و به طور کلى، محتواى دعاها و بالأخص دعاهای روزهای ماه مبارک، در مسیر خودسازى و طهارت از آلودگی ها و پلیدی های اخلاقی و رفتاری، طراحی و تنطیم شده است.
وی با تأکید به این که بزرگترین معضل جامعه ملی و جهانی در عصر حاضر بحران معنویت واخلاق است و به تعبیر رهبر معظم انقلاب، بهشت رمضان در میان برهوت دوزخ وار دنیای مادی، بسیار می تواند تأثیر گذار و کار آمد باشد.این ادعیه در مجموع حاوی یک دوره از سلسله دستورات اخلاقی و معارف دینی و مذهبی است ومی توانددرحل این مشکل کارگشا باشد.
رییس مؤیسسه آموزش عالی حوزوی علامه مجلسی(ره) افزود: از این رو نگرشی عمیق و معنا دار در ادعیه روزهای ماه مبارک رمضان که نجوای هر روزه داری در این ماه است، کار ارزنده ای است.
وی درباره ی شبهه وارده درباره سند این دعاها گفت: علما و بزرگانی همچون سید بن طاووس، در کتاب اقبال الاعمال، این ادعیه روزانه را ذکر نموده‌اند.
وی گفت: این در حالی است که کتاب اقبال الاعمال ، مفصل‌ترین و شاخص ترین کتاب سید بن طاووس است و ایشان عنایت ویژه ای به این کتاب داشته و به اعتبار روایات و مطالب آن اذعان نموده است و به همین دلیل این کتاب از اهمیت ویژه ای در نزد بزرگان برخوردار است.
حجت الاسلام و المسلمین صافی اظهار داشت: افزون بر این، وقتی بخش ها و فقرات این ادعیه را ملاحظه می کنیم، می بینیم که معارفی بیان شده است که فقط می تواند از بیان ائمه اطهار(علیهم السلام) صادر شده باشد و علاوه برآن، هیچ بخش و فقره‌ای را نمی توان یافت که مخالف آیات قرآن و روایات باشد، که جای علامت سئوالی را برای خواننده دعا ایجاد نماید .
سرپرست مؤسسه آموزش عالی مجتهده امین(ره) در بخش دیگری از صحبت های خود عنوان داشت: مضافاً بر این که فقها قاعده ای به عنوان «تسامح در ادله سنن» دارند و نسبت به آن دسته از روایاتی که در کتاب های ادعیه و زیارات و غیره آمده است و تشویق به انجام کارهای مستحبی نموده، عمل کردن به این روایات، بدون تحقیق جایز است.
وی ابراز داشت: در این باره باید دو شرط رعایت شود، اوّل این که دلیلی بر حرام بودن آن عمل نداشته باشیم و دوم این که انجام آن کار به قصد و نیت رسیدن به ثوابش باشد. و البته دلیل آنان بر این مطلب، روایاتی است که بر این مضمون دلالت دارد و فقها و مراجع بزرگوار این اخبار را مورد بحث قرار داده و در کتاب های فقهی خود، مضمون آنها را پذیرفته اند.
