به طور مثال اگر دوره ی صفوی و تاحدودی قاجار را بنگریم می توان دریافت که آثار هنری فراوانی هم در ابنیه و عمارت های شاهانه به کار رفته و هم به وفور در منازل شخصی و خانه های مردم آثار هنری دیده می شود تا جایی که کوچکترین ابزار وسائل خانه و آشپزخانه در آن دوران هنری و مبتنی بر یک یا چند رشته صنایع دستی می باشد که متاسفانه امروزه هیچ نشانه¬ای از چنین ذوق های هنری نه در فرآیند تولید و نه در فرآیند مصرف وجود ندارد. به ویژه در گذشته که به لحاظ کمبود امکانات تولید آثار هنری کاری سخت و دشوار بوده ولی حتی روی قیچی، چاقو، قند شکن، قلمدان، سرمه دان، آینه، کلید و قفل، سگک کیف و لباس، دکمه لباس، کلاه، کفش و هر چیز دیگر که قابل تصور باشد نقش و نگار هنری وجود داشت و ذوق هنری در زندگی مردم سرازیر بود. در حوزه های معماری نیز اکثر دیوار نگاری-ها، درب و پنجره ها و… حامل آثار و ذوق هنری بود. همچنین شعر و ادبیات و موسیقی در جای جای زندگی مردم نشانه ها وظهور و بروز داشت. شروع کشت محصول، درو کردن محصول، به خانه بخت بردن عروس، بدرقه زائر، خواب کردن نوزاد و….. همه و همه عرصه های ظهور فعالیت های هنرمندانه بود و مادر بزرگ ها صدها و گاه هزاران شعر، ضرب المثل، حکایت، افسانه و داستان حفظ بودند و هنرمندانه برای فرزندان و نوه های خود می خواندند و نقش بازی می کردند. با ذغال گریم می کردند و با دستمال نقش بازی می کردند.

گرایش رویدادها به صحنه ای و اجرای برنامه های لوکس کار را به جایی رسانده که جایزه بزرگ خوشنویسی جهان اسلام توسط ترکیه طراحی شده و جالب تر اینکه خوشنویسان ایرانی از شرکت در این رویداد و دریافت جایزه ارسیکا ذوق زده می شوند. ترکیه امروزه خود را پرچم دار خوشنویسی جهان اسلام می داند و به سادگی تمام تمدن خوشنویسی ایران را مصادره کرده است. ایران که نام آوران خوشنویسی آن خط و به ویژه خط نستعلیق را به کمال خود رساندند، امروز محتاج دریافت جایزه خط از ترکیه شده اند.

کشورهای حاشیه خلیج فارس هنرهای تجسمی و نقوش سنتی ایران را به نام خود مصادره کرده و رویدادهای هنری جهانی و فرا ملی برگزار می کنند و ایرانیان هم در جشنواره ها و اکسپوهای هنری ایشان شرکت کرده و با افتخار! آثارشان را ارائه می دهند. می توان به نمایشگاه ایرانیان در شارجه، دبی، ابوظبی و… اشاره نمود که نسبت به نمایشگاه-های ایرانی رونق بسیار بیشتری دارد. همچنین حراجی های بزرگ دنیا از جمله کریستیز و سابتیز که هرگز ایران به پای آنها نرسیده است نیز دوسالانه¬های ونیز، سائوپائولو، لیون و کاسل و نمایشگاه گردشگری آسیا در دبی ATM.

مع الأسف رویدادهای هنری در ایران به جای این که نماد و نشانه جهانی به خود بگیرد و مایه جذب آثار از سراسر دنیا بشود و در جریان سازی هنر در سطح جهان نقش آفرین باشد به حاشیه رفته و مجلسی و صحنه ای شده و تنها پیش-وند بین المللی را دنبال خود می کشد. جشنواره بین المللی فیلم کودک که چند سالی است دوباره در اصفهان برگزار می-شود یکی از مصادیق آن است که به جای تبدیل شدن به برند جهانی در فیلم کودک صحنه ای شده برای حضور هنرمندان تهرانی در اصفهان و گشت و گذار هنری به جای جریان سازی هنری. زمانی می توان ضعف این جشنواره را دریافت که با رویدادهای بزرگ سینمایی جهانی مقایسه شود نظیر جایزه اسکار، جایزه فیلم کن، جایزه ونیز، جشنواره برلین، جایزه گلدن کلوب، جشنواره لوکارنو، جشنواره آسیا پاسیفیک و جشنواره قاهره.

متأسفانه امروزه رویدادهای هنری بازرق و برق و صحنه ای کردن هنر و تبدیل کردن مردم به مخاطب صرف موجب شده نقش آفرینی مردم در تولید و مصرف هنر به کلی محو شده و مردم تنها به عنوان مخاطب بلیط تهیه کرده و به تماشای هنر بنشینند بی آنکه هیچ نقشی داشته باشند.

چه نیکو است رویدادها منجر به این شود که دستِ کم مادران مشغول به خواندن لالایی شوند، مادر بزرگ ها مشغول قصه گویی و… تا شاید مزه هنرمند بودن را ولو درزندگی شخصی خود بچشند و زندگی خویش را هنرمندانه اداره نمایند.

البته هنر از این موارد فراتر است و در زمینه های لباس و پوشش، تزیینات داخلی و دکوراسیون منزل، دست ساخت-های خانگی، آشپزی و گل آرایی و سفره آرایی و… همه و همه می تواند در فرآیند افزایش سرانه مصرف هنری تاثیرگذار باشد و ذوق هنری مردم را بازیابی نماید که هیچ کدام دارای رویداد منطقی، ملی و گسترده نیست و در محاق قرار دارد.

اصفهان ظرفیت آن را دارد به عنوان پایگاه آفرینشگری دستاوردهای حوزه کودک قرار گیرد به گونه ای که هم زمان با جشنواره کودک، دستاوردهای حوزه کودک و نوجوان اعم از شعر، داستان، اسباب بازی، کمک آموزشی، نمایش، انیمیشن، کتاب، اقلام لوازم التحریر و محصولات مرتبط با کودک و نوجوان به نمایش گذاشته و تلاش شود در راستای توسعه آفرینشگری فرهنگی و هنری حوزه کودک و نوجوان اقدامات شایسته ای صورت گیرد این امر می تواند تا حدودی جشنواره فیلم کودک را از حالت انفعال به حالت فعال و تأثیرگزار تبدیل نماید.