حجت الاسلام والمسلمين امير ارزاني، رييس اداره فرهنگي-هنري دفتر تبليغات اسلامي اصفهان، با اشاره به شهادت امام زين العابدين(عليه السلام) گفت: يكي از القاب امام زين العابدين(عليه السلام) سيد الساجدين است كه به معناي كسي است كه زياد سجده مي كند و اين بدان جهت بود كه حضرت سجاد در همه حال در حال شكر گزاري خداوند متعال بودند.
به گزارش روابط عمومي دفتر تبليغات اسلامي اصفهان،وي با اشاره به جايگاه والاي صحيفه سجاديه اشاره داشت، اين كتاب ارزنده بعد از قرآن و نهج البلاغه از بي نظيرترين كتاب هاي شيعيان است كه داراي معارف ناب و وسيعي است كه اهل علم را از اين چشمه زلال معرفت سيراب مي سازد.
ارزاني همچنين در خصوص مجموعه تربيتي اخلاقي رساله حقوقي آن حضرت كه در آنجا51 حق را بيان مي كنند، گفت: اين كتاب در واقع قانون اسلام است و در تمامي شئونات و تمامي مناسبات و تعاملات انسان با خويشتن، با خدا، با ديگران و با محيط اطراف آن، قوانيني وضع و حقوق متقابلي تعريف كرده است.
رييس اداره فرهنگي هنري دفتر اصفهان، به ويژگي هاي بارز شخصيتي مقام حضرت زين العابدين(عليه السلام) اشاره كرد و افزود: حضرت در زمان خودشان در برار انحرافات دشمن ايستادگي مي كردند و با تدبيرهاي خود مردم را راهنمايي و در مقابله با اين انحرافات هدايت مي كردند. همچنين از ويژگي‌هاي ممتاز امام سجاد(ع)، اخلاق نيكو بود؛ ايشان مظهر عفو خدا بود و به سادگي از مجرمان مي‌گذشت. مردم تحت تأثير تبليغات امويان، از او عيب‌جويي كرده و زبان به بدگويي و درشت‌گويي زده و خاطر حضرت را مي‌رنجاندند، اما هر بار ملايمت و بردباري و برخورد محبت‌آميز او رامي ديدند، از كردهى خود شرمگين مي‌شدند.رئوفيت و مهرباني از خصوصيات هاي بارز ديگر امام است،حضرت سجاد بيش از 100 يتيم را تحت پوشش داشتند و به مسكينان و ايتام توجه خاصي نشان مي دادند.
حجت الاسلام امير ارزاني به دايركردن حوزه درسي در موضوع‌هاي فقه، تفسير، حديث، فلسفه، كلام، عرفان و اخلاق توسط امام زين العابدين اشاره كرد و افزود: آن حضرت هر روز جمعه، جلسه سخنراني عمومي برگزار مي‌فرمود و به پند و اندرز مردم، ترغيب به زهد در دنيا، و شوق به آخرت و انتقال معارف مي‌پرداخت و شاگردان بسياري تربيت كردند كه برخي از آنان، از بزرگان و سرآمدان دانشمندان اسلامي شدند، و هر يك داراي بركاتي بوده اند.
وي در پايان به نحوه شهادت مظلومانه امام سجاد اشاره داشت، به طوري كه وليد بن عبدالملك كه از شهرت و محبوبيت امام چهارم (ع) بيمناك بود وازشخصيت و نفوذ روحاني آن حضرت هراسان بود. نتوانست وجود آن بزرگوار را تحمل كند و سرانجام، آن حضرت را پس از يك زندگي سراسر رنج و مبارزه، در 12 محرم، سال 95 هـ. ق ودرسن 57سالگي به وسيله ي هشام بن عبدالملك مسموم كرد و به شهادت رساند.
