متن این یادداشت بدین شرح است:
از دیرباز رسانه‌های جمعی در صدد اطلاع رسانی و آگاهی‌بخشی بوده اند و هنوز هم بسیاری از مردم و حتی نخبگان، رسالت رسانه را اطلاع‌رسانی می‌دانند این در حالی است که نسل جدید رسانه ها از اطلاع رسانی و آگاهی بخشیِ صِرف عبور کرده و تلاش می‌کنند در مخاطب ادراک و اقناع ایجاد کنند. در واقع رسالت اصلی رسانه را تبلیغ و اقناع می‌دانند.
ادراک و اقناع، مرتبه بالاتری نسبت به اطلاع رسانی و آگاهی بخشی است و در این مرحله، رسانه‌ها می‌کوشند مخاطب را قانع کرده و رفتار مد نظر خود را به توافق و درک او برسانند. اینجاست که رسانه‌های غربی و ماهواره‌ها می‌کوشند برنامه‌هایشان معطوف به رفتار و کنش‌های اجتماعی بشود و به دلیل عمل به قواعد اقناع و ادراک تا حد زیادی هم موفق بوده اند.
لیکن در رسانه ملی کمتر به این مهم توجّه شده و به اطلاع رسانی و آگاهی بخشی اکتفا شده است.
انتظار می رود رسانه ملی در حوزه های پر اهمیت مثل قرنطینه خانگی، قطع چرخه ویروس، فاصله اجتماعی و همچنین در اثبات کارآمدی نظام پزشکی و سلامت کشور و وجود فراوانی در مایحتاج زندگی مردم، به قواعد اقناع و ادراک عمل کند و صرفاً به نقل قول توصیه‌ها و در قالب تیترهای خبری اکتفا نکند، باشد که مردم فهیم ایران همدلی و همراهی بیشتری به خرج دهند.
