وی افزود: اگر در دیگر فرهنگ ها شادی ها بی حد و حصر است و برنامه و نظام ندارد، اما اسلام برای شادی برنامه و نظام داشته و به شادی و نشاط بنابر آنچه در روایات و سیره اهل بیت علیهم السلام آمده اهمیت داده است تا این شادی ها انسان را در مسیر کمال قرار دهد.
کارشناس نمایندگی مرکز ملّی پاسخگویی به سؤالات در اصفهان با تاکید بر این که بزرگ ترین ویژگی شادی در دین مقدس اسلام نبود آسیب در این شادی ها است، تصریح کرد: از باب ضرورت شادی در زندگی باید به این نکته توجه داشت که انسان اگر در زندگی شاد و با نشاط نباشد دین داری وی مشکل پیدا می کند، یعنی زندگی بدون شادی و شادابی زندگی دین مدارانه ای نخواهد بود.
وی اضافه کرد: لازمه دین محور و خدا محور بودن شادی و شادابی است، به دلیل اینکه اگر انسان شاداب نباشد زندگی برای او رنج آور است و در چنین زندگی خداوند مورد سوءظن بنده خود قرار می گیرد، یعنی بنده نسبت به خدا بدبین شده و وقتی بین انسان و خدا این اتفاق بیافتد انسان به طور قطع نمی تواند خدا را دوست بدارد و نمی تواند با خداوند ارتباط برقرار کند.
حجت الاسلام و المسلمین شهباز، راه داشتن رابطه خوب با خدا را در درجه اول شادی و شاداب بودن دانست و گفت: در غیر این صورت دینداری یک امر ظاهری شده و محبت خدا یک ادعا می شود و دیگر واقعی نیست، پس همه این خوبی ها و زیبایی ها در صورتی حاصل می شود که انسان بتواند خود را در زندگی شاد و شاداب نگاه دارد.
وی خاطر نشان کرد: بدون شادی و نشاط دینداری امکان پذیر نخواهد بود و وقتی زندگی اهل بیت علیهم السلام را نگاه می کنیم می بینیم که آن حضرات نیز ساعت های زندگی و شبانه روز خود را به سه و یا چهار قسمت تقسیم می کردند و بخشی از آن را به عبادت، بخشی به رسیدگی به امور مردم، بخشی به کار و بخشی را هم برای استفاده از لذت های مباحی که خدا در زندگی قرار داده اختصاص می داده اند.
