وی بندگی را بین زن و مرد مشترک بیان کرد و اظهار داشت: در این جا هیچ محدودیت جنسیی وجود ندارد، بلکه به جرأت می توان گفت که برخی از نقش های دیگر زنانه سرعت افزاست از جمله نقش مادری که نقطه عطف زندگی هر زنی است.
شجاعی افزود: نقش اجتماعی زنان به علوم دینی، پزشکی و علوم و رشته های وابسته، آموزشی که بسیار مناسب با روحیات و مسائل عاطفی و تربیتی زنان و نهایتاً نقش فرهنگی قابل تقسیم است.
وی عنوان داشت: فقط با وجود شرایطی حضور زن در عرصه های اجتماعی بازدهی مطلوبی خواهد داشت، اوّل ارائه کارهای آموزشی و فرهنگی که واجب کفایی است و در ثانی متناسب با نیاز جامعه و استعداد و توانایی زنانه جایگاه خود را خواهد یافت.
وی افزود: برای موفقیت در عرصه های چند گانه ی نقش های زنانه دو امر هدفگذاری و برنامه ریزی مهم است.
کارشناس مسائل تربیتی درباره هدف گذاری گفت: هدف دو گونه است، نهایی و بین راهی، که منظور از اهداف بین راهی ایستگاه هایی برای تجدید قوا و بازیابی هستند ولی مکانی برای توقف دائم نخواهند بود و منظور از اهداف نهایی و برتر انسان در تعریف همان نقش بندگی که در رأس نقش های دیگر است تعریف می شود.
وی در مورد برنامه ریزی، تصریح کرد: با این بعد، از آشفتگی های در طول مسیر و هرز رفتن انرژی های مفید کاسته خواهد شد و برنامه ریزی اگر با اصول صحیح آن اجرا شود در تسهیل طی طریق به سوی هدف مؤثر خواهد بود.
شجاعی از برنامه ریزی به صورت کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت خبر داد گفت: معمولاً برنامه ریزی کوتاه مدت روزانه است و میان مدت برای یک ماه آینده، یک سال پیش رو و یا حتی چند سال آینده است و بلند مدت در راستای هدف متعالی برای طول عمر انسان می باشد.
وی تأکید کرد: در تعیین هدف و یک برنامه ریزی صحیح، اولویت بندی بسیار مهم است و انتخاب و تشخیص خوب و بد، کار دشواری نیست، لیکن هنر زندگی انتخاب و تشخیص خوب تر از خوب و بد از بدتر است و زمان مفید هر برنامه ای نیز در تعیین اولویت آن نقش بسزایی دارد.
مشاور مؤسسه آموزش عالی حوزوی مجتهده امین(ره) خاطر نشان کرد: تعیین هدف و اولویت ها غیر از آرزوها و خواسته های دل است، حتی اگر موفقیت در عرصه های علمی باشد.
وی با طرح این سئوال که تحصیلات حتی تحصیلات علوم دینی مانع ایفای نقش های مختلف و مخصوصاً مادری هست یا خیر؟، گفت: پاسخ این سوال به مدیریت زمان و لحاظ اولویت بندی و رعایت زمان فضیلت هر عمل بستگی دارد.
شجاعی در ادامه به عوارض تأخیر ازدواج و به تبع آن فرزند آوری اشاره کرد و افزود: تأخیر در ازدواج و فرزند آوری باعث کاهش انرژی روانی در لذت بردن از مراحل رشد فرزند خویش خواهد شد.
وی به عوامل دیگر کاهش انرژی حتی در همبازی شدن با کودک که یکی از روش های بسیار کارآمد برای رشد و تربیت بچه است اشاره کرد و تأکید کرد: خود مادران هم باید از بازی با کودک خود لذت ببرند و از این طریق نشاط پیدا کنند و در سنین بالا این اتفاق نخواهد افتاد.
کارشناس مسائل تربیتی گفت: ازدواج دیر هنگام باعث فاصله سنی زیاد بین مادر و کودک است و این فاصله زیاد، شکاف عمیقی در فهم و درک متقابل در پی خواهد داشت.
