پیام مرجع عالقدر حضرت آیت الله العظمی مظاهری (مدّ ظلّه العالی)
به مجمع بزرگ مبلّغان حوزه علمیه اصفهان

بسم الله الرّحمن الرّحیم
«الحمد لله و صلی الله علی رسول الله و علی آله آل الله»

اکنون که بار دیگر با فرا رسیدن ماه محرّم الحرام و زنده شدن یاد و نام عاشورای حسینی(سلام الله علیه) خیل مبلّغان رسالات الهی، به هدفِ تبلیغ و ترویج دین و معارف دینی، به نقاط گوناگون اعزام می گردند، ضمن اهداء بهترین تحیّات و دعا برای مزید توفیقات آنان در ادای این مسئولیت خطیر، نکاتی را به طور گذرا عرضه می دارم:

1) اساسی ترین هدف رسالت تبلیغ، اعتلاء اخلاق و تهذیب نفوس است. و این همان فلسفه ی بعثت است که در کلام بلند رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلّم) به روشنی جلوه گر شده که «انّی بُعثت لاُتّمم مکارم الأخلاق». پیامبر اکرم، رسالت ویژه ی خد را تحکیم بنیان های اخلاقی دانسته اند و معنای این سخن آن است که اخلاق، زمینه ساز پذیرش و التزام به سایر بخش های دین، اعمّ از اصول اعتقادات و احکام شریعت است و اگر تزکیه ی نفس و تهذیب روح و تلطیف سرّ در انسان ها به خوبی انجام شود، آمادگی تعهّد و پایبندی آنان به اصول اعتقادی و احکام شرعی نیز فراهم خواهد شد. چنانکه افول اخلاق و ارزش های اخلاقی، انسان را هرچند در درجات بالایی از توجّه و تعبّد به اصول دین و احکام فقه و باشد، در معرض سقوط و حتّی در غلطیدن به وادی بی دینی قرار خواهد داد.

شناخت و تعهّد و التزام به اخلاق و آرمان های اخلاقی و جهاد با نفس و تلاش برای خودسازی، جامعه ی انسانی را به سوی سعادت و آرامش سوق می دهد و آدمیان را برای پذیرش هرچه بهتر و پایبندی هرچه بیشتر به دین و مبانی دینی، آماده و مهیّا می سازد.

از این رو مهم ترین وظیفه ی مبلّغان و داعیان الی الله خصوصاً در ایّام تبلیغی، آشنا نمودن و تشویق و تحریص مخاطبان به ویژه نسل تکامل خواه جوان با مسأله ی بسیار مهمّ اخلاق و خودسازی است. در این زمینه تأکید بر فضیلت های فراموش شده از قبیل صداقت، وفای به عهد، امانت داری، انصاف و عدل، ایثار، عفو و گذشت، حیا و عفاف، صبر و حلم، حسن خلق، اخلاص، اتّحاد و همدلی، قناعت و ساده زیستی و نیز تبیین رذیلت های فراگیر شده از قبیل دروغ، پیمان شکنی، خیانت در امانت،ظلم و ستم، خودخواهی، کینه توزی، حسد، بد خُلقی، ریا کاری، اختلاف و تفرقه، تجمّل گرایی و اسراف و اتراف و تبذیر، بسیار با اهمیّت است.

مبلّغان عزیز؛ تنها راه رهایی از مشکلات مختلف امروز جامعه، بازگشت به اخلاق است، هم خود ما، در درجه ی اول، باید متعهّد به اخلاق و مبانی ارزشی اخلاق باشیم و هم در ساختن و تربیت دیگران به این منظور بکوشیم تا به امید خداوند متعال در پرتو اخلاق به جامعه ای سرشار از معنویّت و امید و آرامش ست یابیم: «فَأَیُّ الْفَرِیقَیْنِ أَحَقُّ بِالأَمْنِ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ؟ الَّذِینَ آمَنُواْ وَلَمْ یَلْبِسُواْ إِیمَانَهُم بِظُلْمٍ أُوْلَـئِکَ لَهُمُ الأَمْنُ وَهُم مُّهْتَدُونَ»/انعام81 و 82.

2) از اساسی ترین اهداف قیام سید شهیدان و سرور آزادگان حضرت حسین بن علی (سلام الله علیهما)، اصلاح امور اجتماعی و امر به معروف و نهی از منکر بوده است. چنانکه خود آن بزرگوار تصریح فرموده اند که «و اِنَّما خَرَجتُ لِطلَب الِاصلاح فی اُمَّهِ جَدّی صلّی اللّهُ علیه و آلهِ اُریدُ اَن آمُرَ بِالمَعروُفِ وَ اَنهی عَن المُنکَر وَ أَسِیرَ بِسِیرَةِ جَدِّی وَ أَبِی». اگرچه فلسفه ی قیام عاشورا در این امر اساسی خلاصه نمی شود ولی هر تحلیلی که در تبیین نهضت حسینی(سلام الله علیه) ارائه شود، بی تردید جزء مهمّی از آن، همین مسئله ی اصلاح اجتماعی و امر به معروف و نهی از منکر است.

علی رغم تأکید بی بدیل قرآن کریم و عترت طاهره (سلام الله علیهم) بر این فریضه الهیِ انسان ساز و جامعه ساز، امّا هنوز این واجب بزرگ در میان همه ی مسلمانان و ملت های اسلامی و از جمله ملّت ما ناشناخته و مظلوم است. غربتی که بر مسأله ی امر به معروف و نهی از منکر در طول تاریخ اسلام رفته است، شاید بر کمتر فریضه ای وارد شده باشد. از سویی عمل نکردن به این فریضه ی همگانی که بهترین و اساسی ترین نظارت ملّی است و از سوی دیگر عملکرد نادرست برخی از افراد و گروه ها و دستگاه ها در اجراء این فریضه ی عظیم، که ناشی از سوء فهم و برداشت های غلط و عامیانه یا التقاطی و انحرافی از امر به معروف و نهی از منکر است، و از سوی سوم عدم معرفت و شناخت صحیح این واجب تکامل بخش باعث شده است تا همچنان امر به معروف و نهی از منکر در هاله ای از مظلومیّت و غربت باقی بماند و به معنای حقیقی، احیاء و اقامه نشود.

امروز یکی از بهترین راه های مبارزه با فساد اخلاقی و فساد اقتصادی و فساد اداری که سه آفت بزرگ و سه آسیب اساسی در جامعه ی اسلامی ماست، امر به معروف و نهی از منکر است به شرط آنکه اولاً: ابعاد و مراتب آن به درستی شناخته و فهمیده شود، و ثانیاً به طور صحیح و عقلانی و منطقی و با رعایت مراتب و اولویّت ها، اجراء گردد، و ثالثاً جنبه ی عمومی و همگانی و ملّی پیدا کند و رابعاً دامان آن به سیاست بازی و غرض ورزی های شخصی و گروهی آلوده نگردد.

ایّام تبلیغی محرّم و صفر، فرصت مغتنمی است تا مبلّغان و داعیان الی الله ابعاد فریضه ی امر به معروف و نهی از منکر را به شکل صحیح و مناسب و آگاهی بخش برای مخاطبان خود خصوصاً نسل حق جوی جوان و همچنین دستگاه ها و نهادهای مسئول در این زمینه تبیین نمایند و ندای قرآن کریم را بر اقامه ی این واجب اجتماعی با اهمیّت که به فیروزبختی و سعادت و رستگاری جامعه خواهد انجامید مورد تأکید قرار دهند که: «وَلْتَکُن مِّنکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَأُوْلَـئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»/آل عمران 104.

از خداوند تعالی توفیقات شما مبلّغان گرامی در سایه ی  الطاف کریمانه ی حضرت سیدالشّهداء(ارواحنافداه) مسألت می کنم و دعای مستجاب حضرت بقیة الله الأعظم(عجل الله فرجه) را برای شما عزیزان خواستارم. والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

حسین المظاهری

24/ذی الحجة الحرام/1434

8/آبان/1392