دكتر كريمي، در اين جلسه تمايز اساسي صنعت و تربيت را در تغيير و تاييد دانسته و افزود: در صنعت، ارتباط يكطرفه است و لذا در پي تغيير به سمت «آنچه ميخواهيم» است؛ اما در تربيت ارتباط دو سويه و تعاملي است و لذا در پي تاييد به سمت آنچه بايد باشد، است. وي خاطرنشان كرد: نكته حائز اهميت اين است كه در تبليغ و تربيت، پيچيدن نسخه واحد براي همه مردم، با تفاوتهاي جنسي، سني، اعتقادي، رواني و… امري اشتباه است؛ در تبليغ دين تفاوتهاي فردي را بايد پذيرفت وبر مبناي آن برنامه ريزي كرد، زيرا تبليغ يك امر پويا است نه نسخهاي واستاندارد .
اين استاد دانشگاه در ادامه اضافه كرد: تبليغ تعاملي پيچيده و چند جانبه است كه حداقل پنج عامل خواستگاه اجتماعي مبلغ، محتواي تبليغ، مخاطب، ابزار و طريق انتقال و موقعيت تبليغ را به عنوان عوامل فعال ماخله گر دارد كه براي بررسي اين عوامل بايد مخاطب شناسي، نياز شناسي، روش شناسي، موقعيت شناسي، زبان شناسي، زمان شناسي و پيامد شناسي در تبليغ دين مورد اهتمام جدي قرار گيرد.
دكتر عبدالعظيم كريمي افزود: بايد به منابع اصيل دين مراجعه دوباره كرد و مباني روانشناختي كه در سيره معصومين(عليهم السلام) مورد توجه بوده است، استخراج كرد و به عنوان مترقيترين نظريه هاي روانشناسي در عرصه تعليم و تربيت به جهان امروز عرضه كرد.
وي در پايان گفت: كلمات قالب هستند و قالب و معناي كلمات روح گوينده است، روح آرام به ديگران آرامش ميدهد هرچند سخن نگويند و روح نا آرام، هرچه در وصف آرامش و طمانينه خطابه بخواند جز آزار گوشها، كاري از او بر نيايد، و لذا براي فيض بخشيدن به ديگران ميبايستي به منبع فيض الهي متصل بود.
اين استاد دانشگاه در ادامه اضافه كرد: تبليغ تعاملي پيچيده و چند جانبه است كه حداقل پنج عامل خواستگاه اجتماعي مبلغ، محتواي تبليغ، مخاطب، ابزار و طريق انتقال و موقعيت تبليغ را به عنوان عوامل فعال ماخله گر دارد كه براي بررسي اين عوامل بايد مخاطب شناسي، نياز شناسي، روش شناسي، موقعيت شناسي، زبان شناسي، زمان شناسي و پيامد شناسي در تبليغ دين مورد اهتمام جدي قرار گيرد.
دكتر عبدالعظيم كريمي افزود: بايد به منابع اصيل دين مراجعه دوباره كرد و مباني روانشناختي كه در سيره معصومين(عليهم السلام) مورد توجه بوده است، استخراج كرد و به عنوان مترقيترين نظريه هاي روانشناسي در عرصه تعليم و تربيت به جهان امروز عرضه كرد.
وي در پايان گفت: كلمات قالب هستند و قالب و معناي كلمات روح گوينده است، روح آرام به ديگران آرامش ميدهد هرچند سخن نگويند و روح نا آرام، هرچه در وصف آرامش و طمانينه خطابه بخواند جز آزار گوشها، كاري از او بر نيايد، و لذا براي فيض بخشيدن به ديگران ميبايستي به منبع فيض الهي متصل بود.
