وی تصریح کرد: واژه‌هایی در قرآن وجود دارد مثل بهجت و اطمینان قلبی که این‌ها مصداق شادی هستند و با این تعریف کارهای خیر، کمک به ایتام و مظلومان همچنین آسیب دیدگان سیل و زلزله هم می‌توانند مصادیق شادی باشند چراکه روح انسان با کمک به مردم تسکین پیداکرده و یک آرامش روحی و بهجت قلبی برای او پیدا می‌شود و این‌یک نوع شادی است که دل انسان را آرام می‌کند، همچنین معلمی که دانش آموزان خود را رشد می‌دهد و یا پدر مادری که فرزندان را در فضایی معنوی تربیت‌کرده و رشد می‌دهند، می‌تواند از مصداق‌های دیگر شادی باشد.
اطمینان و آرامش قلبی، شادی‌آور است
رییس دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان بابیان آنکه گریه، تضرع، مناجات و زیارت هم می‌تواند به انسان آرامش قلبی داده و مصداق شادی باشند، ابراز کرد: برای مثال وقتی چشم انسان پس از طی مسافتی طولانی به گنبد امام حسین (ع) می‌افتد باوجود این‌که به‌ظاهر سختی تحمل کرده، اما این نگاه و قرار گرفتن در صحن و سرای امام حسین (ع) به اطمینان و آرامش رسیده و قلبش شاد می‌شود و یا فردی که بخشی از وقت خود برای حضور در دعای کمیل و زیارت عاشورا و یا مراسم عبادی و معنوی قرار می‌دهد، درواقع به دنبال بهجت و آرامش روحی و روانی است که به دست هم می‌آورد.
وی ادامه داد: شاید از نگاه بیرونی این‌گونه رفتارها نشان‌دهنده حزن باشد اما از منظر کسی که در این فضا قرار دارد، نوعی شادی است و شادی را در گریه بر امام حسین(علیه السلام)، زیارت، توجه و توسل به اهل‌البیت(علیهم السلام) دانسته و احساس می‌کند نیرویی معنوی فراتر از بشر عادی دست او را می‌گیرد، پس من خوشحال می‌شود چون از مشکلات دنیوی رها می‌شود.
حجت الاسلام و المسلمین قطبی معتقد است که نمی‌توانیم داوری بیرونی برای دسته‌بندی شادی و غمگینی انسان‌ها داشته باشیم برهمین اساس افزود: ممکن است از نگاه بیرونی کسی که کار و زندگی خود را در شهر رها می‌کند و مسافتی طولانی را طی می‌کند و در بطن شرایط سخت، به کمک خانواده‌ای می‌رود، درک نشود و این کار او عین زجر دادن به خود و خانواده‌اش تلقی شود اما هنگامی که با خود فرد هم‌کلام شویم، می‌بینیم با تمام وجود آرامش پیداکرده و از کاری که انجام می‌دهد راضی و حقیقتاً شاد می‌شود.
شادی صرفاً مجلس جشن و سرور نیست
وی با اشاره به تعریف اشتباه شادی در فرهنگ عمومی خاطرنشان کرد: در فرهنگ عمومی تصور می‌شود شادی صرفاً مجلس جشن و سرور است که البته این مراسم‌ها تا جایی که حریم‌های شرعی و عرفی را زیر پا نگذارد در اسلام مجاز است، همان‌طوری که روز مبعث را به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین اعیاد مسلمانان جشن می‌گیریم.
رییس دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان ادامه داد: همچنین واژه عید به معنا نو و شاد بودن است و در مدار آن می‌تواند چیزهای دیگری قرار گیرد مانند مددکاری اجتماعی، خیرات و فعالیت‌هایی که به عنوان امداد مردم انجام می‌شود، مصداق شادی است و کسانی که داوطلب می‌شوند خدمت‌رسانی در هلال‌احمر، حتی روز اول عید نوروز که ترجیح همه بر این است که کنار خانواده‌هایشان باشند، به کمک و راهنمایی مردم بپردازند که در نگاه عمومی شاید خیلی خوشایند اما این افراد خوشنود هستند.
وی یادآور شد: شادی صرفاً به جشن و سرور و شیرینی نیست و نمی‌توان حکم کلی داد چراکه برخی گریه بر امام حسین (ع) را مصداق شادی نمی‌دانند و از طرفی هم همه مردم جشن را مصداق شادی نمی‌دانند و صحبت بر این است که تمامی این‌ها باید در جامعه باشد و مردم بتوانند خودشان انتخاب کنند برای مثال شاید کسی دوست داشته باشد در روز ولادت امام حسین (ع) به‌جای حضور در مراسم جشن و زیارت ایشان و امثالهم، خود را وقف مردم و محرومان بکند.
حجت الاسلام و المسلمین قطبی با تأکید بر این‌که اسلام شادی را ممنوع نمی‌کند، بیان داشت: ممکن است رسانه ملی مجبور به پخش برنامه‌هایی در مناسبت‌های مختلف باشد اما همین رسانه باید به دنبال ذائقه اکثریت مردم باشد و بر اساس امکانات و توانایی‌هایی که دارد بتواند ذائقه‌های مختلف را پوشش بدهد؛ البته اسلام ممنوع نمی‌کند که انسان شاد باشد اما برای شادی، حد و حدود قائل است و می‌گوید شادی تا جایی است که وارد حدود حرمت‌ها نشوید.
شادی با رعایت حریم‌های شرع، قانون و عرف
وی درخصوص رعایت حقوق مردم و عدم مزاحمت برای دیگران تأکید کرد: ممکن است جایی آهنگ تندی هم پخش شود و به حد هتک حرمت نرسیده باشد که در این صورت اشکالی ندارد اما ممکن است از زاویه ایجاد مزاحمت برای مردم بگوییم ایراد دارد و موردپسند نیست، بنابراین باید حریم حرمت‌ها را رعایت کرد که این حریم‌ها شامل حریم‌های عرفی، شرعی، قانونی، حرمتی و… می‌شود، مثلاً ممکن است آهنگی که از لحاظ شرعی ایراد ندارد، محدودیتی ازنظر قانونی داشته باشد و قانون اجازه بخش آن را در فضای عمومی و یا برای ساعاتی خاص ممنوع کند.
رئیس دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان ادامه داد: ممکن است آهنگی را قانون و شرع ایراد نگیرد اما عرف آن را نپسند، مثلاً در اعیاد و مراسم‌های گوناگون، از ابتدا صبح تا آخر شب یک آهنگ ثابت در حال پخش باشد که قانون و شرع ایرادی بر آن نمی‌گیرد اما عرف این کار را نمی‌پسند پس باید رعایت کرد، همچنین گاهی زیاده‌روی خلاف شرع نیست اما خلاف عرف و منطق اجتماعی است و باعث اذیت و آزار همسایگان می‌شود.
وی در پایان گفت: بنابراین تا جایی که حریم‌ها رعایت شود وجود این مصادیق شادی لازم است چراکه نکوداشت‌ها و بزرگداشت‌هایی مثل اعیاد شعبانیه، مبعث، غدیر و… بخشی از دین است چراکه اصل این‌ها تعظیم شعائر و بزرگداشت مناسبت‌های دینی است و باید در جامعه وجود داشته باشد و فرهنگ‌های و شیعیان را تکوین کند البته با رعایت حریم‌های شرعی، عرفی، اجتماعی و قانونی.
