انسان مدرن تمام پلهای پشت سرش را خراب کرده بود؛ زیرا دین رسمی را خرافه و دروغ میدانست. حالا بهدلیل بلاهای روحی و معنوی که بر سرش آمده بود، از کردۀ خود پشیمان بود و دوباره دنبال معنویت بود؛ اما این بار انسان مدرن معنویت را از خاستگاه الهیاش برنگرفت؛ بلکه در پی معنویت مدرن بود؛ یعنی مدرنکردن دین سنتی و تلفیق آن با مدرنیته. چون بخش تکالیف دین با ذائقۀ انسان سازگار نیست، حذف شد و فقط اخلاقیاتش اخذ شد. این جریان از معادلۀ زیر پیروی کرده بود.